Καταπολέμηση υγρασίας
Προστασία του τοίχου με τη δημιουργία φράγματος στεγανοποίησης.
Φούσκωμα και ξεφλούδισμα των σοβάδων, συγκέντρωση αλάτων, εμφάνιση μούχλας. Είναι τα ενδεικτικά συμπτώματα για την ύπαρξη υγρασίας και οι σαφείς προειδοποιήσεις για
την ανάγκη επέμβασης.
Η συγκέντρωση υγρασίας στον τοίχο προκαλεί φθορά των υλικών. Οι δαπάνες θέρμανσης αυξάνονται δραματικά, καθώς οι υγροί τοίχοι λειτουργούν σαν θερμικές γέφυρες και διώχνουν προς τα έξω τη θερμότητα. Σε περιπτώσεις παγετού, ο ποτισμένος με υγρασία τοίχος μπορεί να ραγίσει και να ξεφλουδίσει.
Αλλά εκτός από τις υλικές ζημιές, δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς και τις επιπτώσεις στην υγεία. Η διαβίωση σε χώρους με αυξημένη υγρασία κάθε άλλο παρά υγιεινή μπορεί να θεωρηθεί, αφού καραδοκεί ο κίνδυνος μολύνσεων από την εισπνοή βακτηριδίων και σπόρων από μύκητες.
Όσο πιο γρήγορα λοιπόν αντιμετωπιστεί η υγρασία, τόσο πιο οικονομική θα είναι η αποκατάσταση και τόσο πιο ασφαλής η υγεία των ενοίκων.
Ποια είναι τα αίτια
Οι ειδικοί διακρίνουν τρία βασικά αίτια για τη συγκέντρωση υγρασίας:
- Μακροχρόνια διείσδυση νερού από τους τοίχους εξωτερικά.
- Συμπύκνωση υδρατμών σε κρύες εσωτερικές επιφάνειες, περιμετρικών κυρίως τοίχων.
- Υγρασία που ανεβαίνει από το έδαφος σιγά-σιγά προς τα πάνω επειδή έχει υποστεί ζημιά το περιμετρικό στεγανωτικό φράγμα των θεμελίων που, σε παλιές οικοδομές, ίσως να μην υπάρχει καθόλου.
Η εξυγίανση του τοίχου
Πραγματοποιείται με τη δημιουργία ενός νέου στεγανωτικού φράγματος με «ενέσεις» στο εσωτερικό του τοίχου. Το μονωτικό υγρό περνά από τις τρύπες που ανοίγονται στον τοίχο και διαμοιράζεται ομοιόμορφα. Αφού σκληρυνθεί, σχηματίζεται μια στεγανωτική στρώση που ενισχύει τους τοίχους με τις ίνες γυαλιού της.
Κατά της υγρασίας
Η ασφαλέστερη μέθοδος στεγανοποίησης είναι η μόνωσή του εξωτερικά. Στα πολύ δύσκολα σημεία, π.χ. κάτω από ταράτσες ή πάνω από τα θεμέλια, δημιουργείται στεγανωτικό φράγμα μέσα στον τοίχο με την έγχυση του ειδικού υγρού.
Η διαδικασία της εφαρμογής
Η υγρασία ανεβαίνει μέσα από τα τριχοειδή αγγεία, έτσι η μόνωση πρέπει να ξεκινά από τα χαμηλότερα σημεία. Δύο σειρές λοξές τρύπες είναι συνήθως αρκετές. Αν το πρόβλημα είναι μεγάλο, ανοίγονται τρεις σειρές. Για να μην παρακάμψει η υγρασία το νέο στεγανωτικό φράγμα, η «θεραπεία» επεκτείνεται 30-50 εκ. πέρα από την πληγείσα περιοχή.
Οι τρύπες ανοίγονται με τρυπάνι σκληρομετάλλου με βάθος έως και 2/3 του πάχους της τοιχοποιίας. Σε λιθοδομές, οι τρύπες ανοίγονται στους αρμούς ανάμεσα στις πέτρες, αφού οι φυσικές πέτρες είναι αδιαπέραστες από το νερό.
Σε υπόγεια, το φράγμα ξεκινάει στη βάση του δαπέδου. Αν η υγρασία ανεβαίνει μέσω των τοίχων του υπογείου και στο ισόγειο, τότε γίνεται φράγμα και κάτω από την οροφή του υπογείου.
Κτίρια χωρίς υπόγειο στεγανοποιούνται εξωτερικά, κάτω από την πλάκα του ισογείου.Η μόνωση πρέπει να γίνεται μεταξύ 5-300C, μακριά από παγετό ή έντονη ηλιακή ακτινοβολία.
